Lachend zie ik de ‘ps’ onder in de mail: don’t forget your red shoes. Mijn hoofd draai ik weg van mijn computerbeeldscherm, en ik staar in de verte naar buiten. In gedachten ga ik terug naar het gesprek met deze e-mailer in kwestie, dat plaatsvindt na afloop van het evenement dat ik presenteer. Tijdens dat bewuste gesprek kijken we gelijktijdig naar mijn schoenen: kobaltblauwe pumps. Geen rood detail te bekennen. Hij spreekt me er op aan.
Gemiste kans? Het zet me in ieder geval aan het denken. Ja, mijn favoriete Sendra boots zet ik bewust in als beeldmerk in mijn externe communicatie. Ze typeren mijn persoonlijke stijl en ze passen daarom goed bij mijn bedrijf. Want mijn bedrijf, dat ben ik en vice versa. Maar om nou elke dag mijn rode laarzen aan te doen…
Foto: Hedi Oosterkamp
Een paar dagen later heb ik een carpoolafspraak met een zakenrelatie waar ik veel mee samenwerk voor online video. We hebben een opnamedag voor een bedrijfsvideo die ik begeleid. Het is vroeg in de ochtend en mijn auto is nog steeds koud als ik deze parkeer bij haar voor de deur. Het is aangenaam als ik vervolgens haar warme huis binnenstap. De houtkachel brandt. Drie kleine koppies registreren mijn entree en vestigen hun aandacht vervolgens weer op hun speelgoed.
De oppas en ik kletsen over koetjes en kalfjes, terwijl mijn zakenrelatie haar spullen pakt en haar kids gedag zegt. De oppas scant me vluchtig van top tot teen. Alsof ik haar kwartje bijna hoor vallen, zegt ze plotseling: ‘Ah, nu herken ik je rode laarzen, samen met je blonde haren. Je komt me zo bekend voor. Jij bent van dat fillmpje. Dat zie ik nu pas!’
Mijn rode laarzen. Met veel toewijding ga ik ze nu maar eens poetsen. Dat hebben ze wel verdiend.
Geef een reactie