Je verliest pas, als je opgeeft en hoop doet leven. Waar werk je aan of vecht jij voor? Waar droom jij over? Meneer Kaktus, ik bedoel Peter Jan Rens, presenteerde jaren geleden het jeugdprogramma ’Geef Nooit Op’.
Hij liet kinderwensen uitkomen. Ik herinner me dat hij samen met een kind – letterlijk – in een soort gat springt in de studio. Heel symbolisch. Als kind besef je niet hoe moeilijk het als volwassene kan zijn om je over te geven aan het onbekende. Een levenskunst om – af en toe – in een zwart gat te springen. Een balans zoeken tussen concrete doelen formuleren en dingen op je pad laten komen.
Het is mijn droom om een boek te schrijven. De eerste 7000 woorden staan op papier. Door de waan van alledag schuift het ongemerkt naar de achtergrond. Zonde. Het blijft een voornemen. Een voornemen is vaag. Een resultaatgerichte aanpak geeft motivatie.
Foto: Ruud van der Linden
Voor mijn boek heb ik geen deadline. Soms klaag ik over tijdgebrek. Die tijd maak ik zelf, door het simpelweg te doen. Een vaste middag in de week schrijven. Stoel, laptop koffie en gaan, huppakee! Zo deel ik een groot project op in kleine stukjes en worden dromen haalbare doelen. Nu de discipline nog…
Leven is het meervoud van lef en dat zwarte gat is doodeng. Wat als ik straks 75.000 woorden heb geschreven en geen uitgever kan vinden? Of ik word overspoeld door slechte recensies? Deze gedachten zijn gestoeld op angst. Doorgaans geen goede drijfveer om nieuwe dingen uit te proberen die me verder kunnen brengen in mijn groei.
Zoals je ziet droom ik nu even lekker weg. Over de lancering van mijn boek. Ik zie mezelf zitten aan een tafel om boeken te signeren. Het lijkt mijlenver weg, maar zoals de titel van een boek van Ben Tiggelaar luidt: ‘dromen, durven, doen.’ Ik weet wat ik moet doen.
Geef een reactie