Mijn docent Sociologie zal ik nooit vergeten. Sommige mensen maken nou eenmaal een onuitwisbare indruk. Zijn intonatie, zijn corduroy broek en zijn ronde brilletje. Zijn rossige bos krullen. Hij liet me gedurende zijn hoorcolleges kennis maken met hypothesen over wereldbeelden, menselijke dilemma’s en verschillende soorten kapitaal. Zorgvuldig krijtte hij de leerstof op het grijze bord in de collegezaal. Als eerstejaars student Communicatiewetenschap was ik gefascineerd door deze man.
Kapitaalkracht in ieder mens
In de jaren die volgden werkte ik aan mijn eigen soorten kapitaal: cultureel kapitaal, sociaal kapitaal en economisch kapitaal. Vaak bewust, soms onbewust. Er is wat mij betreft nog een soort kapitaal, dat ik nog niet eerder ben tegengekomen: fantasiekapitaal. Ieder mens heeft het in zich. Het vermogen om te dromen. Groot of klein te denken en soms de sprong in het diepe te wagen, door te doen.
Liever mijn paspoort dan mijn notitieboekjes
Heel veel dromen, aantekeningen voor verhaallijnen, halve business cases en ideeën staan in diverse notitieboekjes; opgeborgen in het keukenkastje, in de bureaulade en in het zijvakje van mijn handtas. Ik heb ze zojuist stuk voor stuk bekeken. Veel dromen zijn al uitgekomen, zoals een backpack-trip door Azië met mijn vriend, mijn eigen communicatiebureau starten en op de brommer naar Kopenhagen rijden.
Veel waardevolle krabbels in die notitieblokjes ben ik vergeten, door de waan van de dag. Hoogtijd om ze selectief te digitaliseren. Sommige ideeën vind ik niet meer interessant. Bij andere denk ik: ‘Dit heeft even moet rijpen, net zoals een goede wijn.’ Iets toevertrouwen aan papier is vaak al een eerste stap om van fantasie werkelijkheid te maken. En als ik terugdenk aan de colleges Sociologie en mezelf het volgende dilemma voorleg: onder dwang mijn paspoort inleveren óf mijn notitieblokjes? Dan lever ik op dit moment liever mijn paspoort in dan mijn opgeschreven hersenspinsels. Lang leve het fantasiekapitaal als onuitputtelijke inspiratiebron!
Geef een reactie