Zouden mijn medehuurders het overdreven vinden als ik petit fours – met logo – én bubbels serveer? Naast het vaste bakje koffie op kantoor om 10.00 uur, op een ‘zo maar’ dinsdagochtend? Voor mij was deze dinsdag in kwestie, geen dinsdag als andere dinsdagen. Op dinsdag 1 december 2015 ging Redboots live, mijn nieuwe bedrijfsnaam. Een grote vooropgezette BIG BANG; positionering, website, Facebookpagina, LinkedIn, Twitter, e-mailbom, nieuwe bestickering auto (lees: eerst oude stickers eraf krabben, gewapend met föhn), handgeschreven Redboots ansichtkaarten versturen aan klanten en leveranciers en tig andere actiepunten om Redboots te delen met de wereld. Samen met het denkwerk en de uitvoering, een traject van maanden. Het woord perfectionisme viel af toe tijdens Redboots-werkbesprekingen. De ene keer nam ik feedback aan, vanuit realistisch oogpunt. Beschikbare tijd en budget waren immers begrensd. De andere keer parkeerde ik opmerkingen van anderen weloverwogen, en dacht: “genoegen nemen met minder is geen optie.”
Een paar dagen voor livegang, viel mijn oog op dit boek, dat al jaren in de boekenkast staat thuis: Iets ouds onder de zon. Op zoek naar passie en inspiratie in werk en leven. Ooit gekregen tijdens een training in mijn Wegener-tijd, geschreven door de trainer in kwestie zelf, Luud Berings. Elke trainee kreeg een handgeschreven boodschap van Luud, op de eerste bladzijde van het boek.
Hi Kristel,
Scheit of Schijt? Heb ’t maar af en toe
Luud.
Het boek zette ik glimlachend terug in de kast. Ik liep naar de kapstok en liet mijn armen in de mouwen van mijn winterjas glijden. Met mijn sleutels in mijn binnenzak, en mijn portemonnee in de hand, liep ik naar Gall & Gall. Ik pakte 5 flessen prosecco uit het schap, liep naar de toonbank en vroeg of ik mocht pinnen.
Geef een reactie