Ze spreekt Twents, Nederlands en Engels. Op haar vijftigste emigreert ze met haar man, jongste zoon en schoonmoeder naar Canada: Springfield, Ontario. Familieleden van Dries uit Lemelerveld blijken voormalige buren te zijn, ontdekken we als we op bezoek gaan. Want na 20 jaar ‘boeren’ zijn ze weer terug op Nederlandse bodem. Ze wonen sindskort bij ons in de buurt: Dinie en Henk.
Het zien van hun Canadese nummerplaat: een trip down to memory lane
Onlangs reed ik naar huis met de auto, langs hun nieuwe huis. Hun Canadese Volvo XC40– met zout, want koud in Canada- kwam nét uit de enorme zeecontainer. Ik passeerde, zag de Canadese license plate en mijn hart maakte een vreugdesprongetje. In gedachten ging ik direct terug naar onze roadtrip door British Columbia in 2016 met een Amerikaanse camper. Een Ford F450 V10 heavy duty, 8,5 meter lang. Liselot was toen 22 maanden oud. Door the Rockies rijden over de Icefields Parkway. Een peuter die om 03.00 uur lokale tijd klaarwakker om een kiwi vraagt. Man, wát een avontuur! Toen ik enkele meters verder op onze oprit parkeerde maakte ik een afspraak met mezelf: ik ga aanbellen, om ze op z’n minst welkom te heten in de buurt en even een praatje te maken.
Corona: aanbellen wordt een brief door de brievenbus
En toen kwam corona. Het praatje werd een handgeschreven brief door hun brievenbus. De link via Facebook werd gelegd en sindsdien zwaaiden we. Tot enkele dagen geleden. Samen met andere ‘leu uut de buurte’ waren we uitgenodigd voor een kennismaking.
Canadese hit: nacho’s met creamcheese-dip
We zaten met z’n allen in de garage. Er was gebak van bakker Nijkamp. En natuurlijk koos ik voor mijn guilty pleasure: een kakelverse tompouce. Daar word ik héél blij van. Er volgde een royaal hapjesbuffet, er was ijskoude sangria met vers fruit én de nationale Canadese hit: nacho’s met creamcheese-dip. Feestelijk versierd met salsa en een zorgvuldig gechopte bosuitje. Yummie!
Natuurlijk had ik veel vragen, ik ben altijd nieuwsgierig naar verhalen. Dinie vertelde, ik hing aan haar lippen en visualiseerde haar woorden. Tijdens het luisteren werd ik af en toe afgeleid door Vicky, kwispelend aan mijn voeten met zijn koppie omhoog. Hij wilde óók een pinda, een toastje met zalm en een plakje grilworst.
Ze zochten aanvankelijk een appartement. Tijdens hun huizenjacht door Noord- en Oost Nederland, kwamen ze via via in Holten terecht. Bij ons op de Liesen. Een vrijstaande bungalow met tuin, waarop Dinie zei: ‘Een mens is meer dan zijn verstand én grenzen zijn er om verlegd te worden.’ Het bord met hun ‘farmname’ Donkelman hangt inmiddels aan de schutting van hun tuin.
Verstand gebruiken en gevoel laten spreken
En zo is het: verstand gebruiken en gevoel laten spreken. Waarbij grenzen opzoeken maakt dat je verder kijkt. Een mooie les van een vrouw met een rugzak vol levenservaring. Op een doordeweekse avond, zittend op een tuinstoel in een Holtense garage. De woorden van Dinie gaven me direct denkstof. En brandstof, om te schrijven.
Er is hier geen Tim Hortons coffee. Wel noaberschap. Ik weet zeker dat we vaker gaan koffiedrinken.
Tekst & beeld: Kristel Veltkamp©
Geef een reactie